Εφόσον ένα παιδί γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του, ο νόμος παρέχει τη δυνατότητα στον πατέρα να αναγνωρίσει εκουσίως το τέκνο, αλλά και στην μητέρα το δικαίωμα να ζητήσει δικαστικώς την αναγνώριση της πατρότητας του παιδιού, υπό προϋποθέσεις.
Σύμφωνα με τον νόμο, ο πατέρας μπορεί να αναγνωρίσει ως δικό του το παιδί, εφόσον συναινεί σε αυτό και η μητέρα. Αν η μητέρα έχει αποβιώσει, ή για λόγους που ανάγονται στην δικαιοπρακτική της ικανότητα, δεν μπορεί να πραγματοποιήσει την συγκεκριμένη δήλωση, η αναγνώριση λαμβάνει χώρα με μόνη την δήλωση του πατέρα.
Η κατά τα ως άνω δήλωση του πατέρα πραγματοποιείται με αυτοπρόσωπη συμβολαιογραφική δήλωση ή διαθήκη, ενώ η μητέρα παρέχει τη συναίνεσή της με δήλωση ενώπιον συμβολαιογράφου αυτοπροσώπως.
Αντίστοιχα, το τέκνο και σε περίπτωση θανάτου αυτού, οι κατιόντες του, έχουν το δικαίωμα να προσβάλουν την ανωτέρω εκούσια αναγνώριση, λόγω του ότι αυτός που δηλώνει ότι είναι πατέρας του τέκνου, στην πραγματικότητα δεν είναι. Το δικαίωμα αυτό επίσης έχουν, στην περίπτωση που η μητέρα κατά τον χρόνο της αναγνώρισης έχει αποβιώσει ή δεν έχει δικαιοπρακτική ικανότητα, οι γονείς της. Η προθεσμία για την προσβολή της αναγνώρισης είναι τρεις (3) μήνες από τότε που πληροφορήθηκε την αναγνώριση αυτός που την προσβάλλει. Η προσβολή αποκλείεται σε κάθε περίπτωση, εάν περάσουν δύο (2) έτη από την αναγνώριση ή δύο (2) έτη από την ενηλικίωσή του, εάν το τέκνο ήταν ανήλικο κατά τον χρόνο της αναγνώρισης.
Τελικώς, σε περίπτωση που ο πατέρας δεν αναγνωρίζει εκουσίως το παιδί, η μητέρα, αλλά και το ίδιο το παιδί μπορούν να ζητήσουν με αγωγή τους την αναγνώριση της πατρότητας του τέκνου. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να ασκήσει η μητέρα μέσα σε πέντε (5) έτη από τον τοκετό, και το παιδί μέσα σε ένα έτος από την ενηλικίωσή του.
Σε περίπτωση αναγνώρισης, το παιδί έχει τα ίδια δικαιώματα, σαν να ήταν τέκνο γεννημένο σε γάμο των γονέων του.