Το Δικαστήριο δύναται να αποκλείσει ή να περιορίσει το δικαίωμα επικοινωνίας του τέκνου με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει, εάν αυτό αποσκοπεί στο βέλτιστο συμφέρον του τέκνου.
Σύμφωνα με το Άρθρο 1520 του ΑΚ ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση της, κατά το δυνατό, ευρύτερης επικοινωνίας με αυτό, στην οποία περιλαμβάνονται τόσο η φυσική παρουσία και επαφή του με το τέκνο, όσο και η διαμονή του τέκνου στην οικία του. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο οφείλει να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε τακτή χρονική βάση. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίον δεν διαμένει το τέκνο, κριθεί ακατάλληλος να ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τρίτους που έχουν αναπτύξει μαζί του κοινωνικοσυναισθηματική σχέση οικογενειακής φύσης, εφόσον με την επικοινωνία εξυπηρετείται το συμφέρον του τέκνου. Όταν συντρέχει περίπτωση κακής ή καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, ο άλλος γονέας ή κάθε ένας από τους γονείς, αν πρόκειται για επικοινωνία με τρίτο, μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο τη μεταρρύθμιση της επικοινωνίας.
Με την διάταξη αυτή καθιερώνεται ελάχιστο τεκμήριο χρόνου επικοινωνίας του τέκνου με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει, με σκοπό την ψυχολογική και προσωπική ανάπτυξη του τέκνου. Στην περίπτωση που οι γονείς διαφωνούν όσον αφορά στη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας, η ρύθμιση πραγματοποιείται με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου από το Δικαστήριο, το οποίο θα εκτιμήσει τα περιστατικά της συγκεκριμένης περίπτωσης, ακολουθώντας συνάμα τα διδάγματα κοινής πείρας και κανόνες της παιδοψυχιατρικής.
Το Δικαστήριο δύναται να αποκλείσει ή να περιορίσει την επικοινωνία του τέκνου με τον ένα γονέα, εάν κρίνει αυτόν ακατάλληλο. Έτσι, έχει κριθεί ότι οι προσβλητικές εκφράσεις και δηλώσεις προς το τέκνο για τον άλλο γονέα και την οικογένειά του, η προσφώνηση του τέκνου με όνομα διαφορετικό από το δικό του αποτελούν ενδείξεις ασταθούς περιβάλλοντος και ενδεχομένως ακαταλληλότητας από τον ένα γονέα. Πρέπει δηλαδή το τέκνο να βρίσκεται καθημερινά σε επαφή με το περιβάλλον στο οποίο αισθάνεται ασφάλεια και προστασία. Πρέπει να διασφαλίζεται το δικαίωμα του ανηλίκου στην ελεύθερη και υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, στην οποία αρρήκτως περιλαμβάνεται η ομαλή επικοινωνία και η δημιουργία ισχυρών δεσμών με τον πατέρα του, σε ένα υγιές, ήπιο, συναισθηματικά ομαλό και ασφαλές περιβάλλον.
Ο Άρειος Πάγος, με την υπ’ αριθμόν 156/2021 απόφασή του έκρινε ότι το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να γίνεται η επικοινωνία του με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μην διαταράσσεται η καθημερινότητά του και να διασφαλίζεται η ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανηλίκου, σε περιβάλλον που δεν θα είναι χειριστικό και εντασιακό σε βάρος του, η διασφάλισή του δε από την επανάληψη των χειριστικών σε βάρος του συμπεριφορών πρέπει να διαρκέσει μέχρι την ηλικία που ο ανήλικος θα μπορεί να εκδηλώνει και εκφράζει τα συναισθήματά του.
