Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για τη θεμελίωση της ευθύνης του παραγωγού ελαττωματικού προϊόντος προς αποζημίωση σύμφωνα με τα ισχύοντα στο νόμο περί προστασίας του καταναλωτή είναι η αποσαφήνιση του ποια προϊόντα θεωρούνται ελαττωματικά από τη σχετική νομοθεσία.
Αρχικά πρέπει να αναφερθεί ότι η έννοια του ελαττωματικού προϊόντος είναι διαφορετική από άλλες παρεμφερείς, όπως το πραγματικό ελάττωμα στις συμβάσεις του Αστικού Κώδικα. Εν προκειμένω, ελαττωματικό θεωρείται εν πρώτοις το προϊόν το οποίο δεν παρέχει την προβλεπόμενη απόδοση σύμφωνα με τις προδιαγραφές του. Προκειμένου να κριθούν τα παραπάνω λαμβάνονται υπόψιν ενδεικτικά η εξωτερική εμφάνιση του προϊόντος, η χρήση για την οποία αυτό είναι προορισμένο στις καθημερινές συναλλαγές, καθώς και ο χρόνος κατά τον οποίο τέθηκε σε κυκλοφορία. Η, δε, προσδοκώμενη απόδοση θα κριθεί με βάση τον μέσο αποδέκτη του συγκεκριμένου προϊόντος και όχι με βάση τον εξαιρετικά άπειρο ή έμπειρο καταναλωτή.
Μια δεύτερη περίπτωση ελαττωματικού προϊόντος είναι αυτό που δεν παρέχει την ευλόγως προβλεπόμενη ασφάλεια. Πρόκειται για μία έννοια που θα εξειδικευτεί και πάλι με βάση τα εν γένει χαρακτηριστικά και την προορισμένη χρήση του εκάστοτε προϊόντος. Σημαντικές στην περίπτωση αυτή είναι και οι τυχόν οδηγίες και που έχουν παρασχεθεί από τον παραγωγό του, καθώς αυτές θα πρέπει να είναι εύκολα κατανοητές, σαφείς και πλήρεις, ώστε να διασφαλίζεται η προβλεπόμενη ασφάλεια. Αντίστοιχα, θα πρέπει ο παραγωγός να επισημαίνει τον κίνδυνο που μπορεί να προκύπτει σχετικά με την ασφάλεια ενός προϊόντος από συγκεκριμένους χειρισμούς. Σε κάθε περίπτωση καθίσταται εύλογο ότι ο καταναλωτής αναμένει αναλυτικότερες και σαφέστερες οδηγίες σε προϊόντα που ενέχουν έναν μεγαλύτερο κίνδυνο να δημιουργήσουν ζητήματα ασφάλειας λόγω εσφαλμένου χειρισμού (πχ φάρμακα, εύφλεκτα αντικείμενα κλπ).
Φυσικά, τόσο η προσδοκώμενη απόδοση όσο και η ασφάλεια του εκάστοτε προϊόντος κρίνεται με βάση τον χρόνο κυκλοφορίας του και όχι σε σύγκριση με προγενέστερες ή μεταγενέστερες συνθήκες. Σε καμία, δε, περίπτωση δεν είναι ο παραγωγός υπόχρεος προς αποζημίωση επειδή μελλοντικά εμφανίστηκε στην αγορά ένα τελειότερο ή αποτελεσματικότερο προϊόν.
