Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για τα στεγαστικά δάνεια, το οποίο ενσωματώνει Οδηγία για την προστασία των δανειοληπτών στεγαστικών δανείων. Καταργεί ουσιαστικά τα «ψιλά» γράμματα από τις δανειακές συμβάσεις και προχωρά στην ενημέρωση και την προστασία του καταναλωτή. Καθιερώνεται υποχρέωση αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας πριν τη χορήγηση πίστωσης, προβλέπεται η δυνατότητα μετατροπής της δανειακής σύμβασης σε εναλλακτικό νόμισμα και χορηγούνται κίνητρα για προεξόφληση των δανείων.
Το νομοσχέδιο εναρμονίζει την ελληνική νομοθεσία με την Οδηγία 2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση της Οδηγίας 2008. Οι βασικότερες ρυθμίσεις σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για ακίνητα είναι οι εξής:
Οι διαφημίσεις δεν πρέπει να είναι αθέμιτες, ασαφείς ή παραπλανητικές και να δημιουργούν ψευδείς προσδοκίες στον δανειολήπτη. Ειδικότερα, οι πληροφορίες που αφορούν στο επιτόκιο, στο συνολικό ποσό της πίστωσης και στους λοιπούς όρους της σύμβασης –διάρκεια, αριθμός, ποσό δόσεων και συνολικό πληρωτέο ποσό- πρέπει να γνωστοποιούνται με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα (άρθρο 9). Ο πιστωτικός φορέας υποχρεούται να πραγματοποιεί ενδελεχή αξιολόγηση της πιστωτικής ικανότητας του καταναλωτή πριν από την παροχή της δεσμευτικής προσφοράς.
Απαγορεύεται δε καταγγελία ή τροποποίηση της σύμβασης από τον πιστωτικό φορέα σε βάρος του καταναλωτή με την αιτιολογία ότι η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας δεν διενεργήθηκε σωστά, εκτός αν αποδεικνύεται ότι ο καταναλωτής εν γνώσει του απέκρυψε ή παραποίησε πληροφορίες (άρθρο 17).
– Τα άρθρα 23 και 24 ρυθμίζουν τα ζητήματα διαφάνειας ως προς τη διαμόρφωση του επιτοκίου σε συμβάσεις πίστωσης με κυμαινόμενο επιτόκιο και παρέχεται στον καταναλωτή το δικαίωμα πρόωρης αποπληρωμής στο πλαίσιο λειτουργίας της πιστωτικής σύμβασης που έχει υπογράψει.
– Στις διατάξεις του άρθρου 27 ρυθμίζεται το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να κινούνται οι διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης και ειδικότερα ό,τι αφορά στην επιβολή τόκων υπερημερίας ή τυχόν πρόσθετων επιβαρύνσεων στο πλαίσιο της συναφθείσας σύμβασης μίσθωσης.
– Στις διατάξεις του άρθρου 37 προβλέπονται οι μηχανισμοί εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ καταναλωτών και πιστωτικών φορέων και μεσιτών πιστώσεων.
– Απαγορεύεται η παραίτηση του καταναλωτή από δικαιώματα που του αναγνωρίζονται από τον παρόντα νόμο (άρθρο 38).
Μεταξύ άλλων το νομοσχέδιο προβλέπει ότι στις περιπτώσεις συμβάσεων πίστωσης σε ξένο νόμισμα, ο πιστωτικός φορέας θα πρέπει είτε να συμπεριλάβει στη σύμβαση πίστωσης όρο, σύμφωνα με τον οποίο ο καταναλωτής δικαιούται να μετατρέψει τη σύμβαση πίστωσης σε εναλλακτικό νόμισμα, τουλάχιστον όταν η διακύμανση της συναλλαγματικής ισοτιμίας υπερβαίνει το 20% σε σχέση με αυτή που ίσχυε κατά τον χρόνο σύναψης της σύμβασης. Είτε να διασφαλίζει ότι η σύμβαση πίστωσης συνοδεύεται καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής με χρηματοπιστωτικό μέσο αντιστάθμισης συναλλαγματικού κινδύνου.