Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 7091/2020 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (τμήμα 18ο Τριμελές), οι εκπαιδευτικοί έχουν την ευθύνη για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των μαθητών. Η ως άνω απόφαση έκρινε ότι, ο Διευθυντής του σχολείου είναι υπεύθυνος, μαζί με τους εκπαιδευτικούς, για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των μαθητών, με αποτέλεσμα να υπάρχει αστική ευθύνη του Δημοσίου για αποζημίωση, εφόσον υπάρξει ατύχημα, εξαιτίας της ανεπαρκούς και αναποτελεσματικής επιτήρησης των μαθητών από τους εκπαιδευτικούς.
Με αυτό το σκεπτικό, το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση ποσού 5.000 ευρώ, στους γονείς 7χρονου μαθητή, ο οποίος τραυματίστηκε στο πρόσωπο στη διάρκεια του σχολικού διαλείμματος στο προαύλιο του σχολείου.
Ειδικότερα, οι δικαστές στην απόφαση τους επικαλούνται τις διατάξεις της "οργάνωσης και λειτουργίας Δημοτικών σχολείων", που ορίζουν ότι οι εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν καθήκοντα εφημερευόντων, έχουν την ευθύνη της επιτήρησης "για την προστασία και τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών, τον έλεγχο καθαριότητας των σχολικών χώρων και σε ό,τι έχει σχέση με την υγιεινή και την ασφάλειά τους".
Σύμφωνα με τους ενάγοντες γονείς, ο επίδικος τραυματισμός συνέβη εν ώρα διαλείμματος, όταν το αγοράκι, μαθητής της Α’ Δημοτικού, καθώς έπαιζε στο προαύλιο χώρο του σχολείου, τραυματίστηκε από κομμάτι λεπτής σιδερόβεργας στο πρόσωπο, (βαθύ θλαστικό τραύμα αριστεράς παρείας) η οποία εξείχε στο διαχωριστικό συρματόπλεγμα που χώριζε το Δημοτικό από το Νηπιαγωγείο.
Οι γονείς ισχυρίζονταν ότι ήταν ανεπαρκής και αναποτελεσματική η επιτήρηση, καθώς, πέραν του μικρού αριθμού των εφημερευόντων δασκάλων δεν ελήφθη κάθε προσήκον μέτρο, παρ’ όλο που ήταν γνωστό το πρόβλημα.
Η απόφαση έκρινε ότι, για τον τραυματισμό του "υιού των εναγόντων ευθύνονται τα όργανα του Δημοσίου, τα οποία άσκησαν πλημμελώς τα καθήκοντα τους κατά παράβαση των νομίμων υποχρεώσεών τους. Επομένως, στοιχειοθετείται εν προκειμένω ευθύνη προς αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις".
Οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι η ευθύνη λόγω παράλειψης να ληφθεί εγκαίρως κάθε προσήκον μέτρο προκειμένου να αποφευχθεί ο επίδικος τραυματισμός, δεν αναιρείται από το γεγονός ότι η αναγκαιότητα αλλαγής του πλέγματος είχε ήδη επισημανθεί πριν από το επίδικο συμβάν.