Με την πρόσφατη υπ’ αριθ. 210/2023 απόφασή του ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η ασφαλιστική εταιρεία, στην οποία είναι ασφαλισμένο όχημα που κλάπηκε, δεν φέρει υποχρέωση καταβολής της προβλεπόμενης αποζημίωσης, αν η κλοπή οφειλόταν σε βαριά αμέλεια του ιδιοκτήτη του.
Ειδικότερα, ο ενάγων είχε εν προκειμένω ασφαλίσει το όχημα στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία έναντι κινδύνων, μεταξύ των οποίων και η κλοπή, έως του ποσού των 90.000€. Το παραπάνω όχημα του ενάγοντος εκλάπη από αγνώστους μεταμεσονύκτια ώρα, ενώ βρισκόταν σταθμευμένο σε χώρο στάθμευσης οχημάτων καταστήματος εστίασης στην παραλία Φαναρίου, το οποίο εκμεταλλεύεται ο ίδιος ο ιδιοκτήτης και το οποίο κατά τις ώρες εκείνες ήταν κλειστό. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα όσα αποδείχθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, το όχημα δεν διέθετε κάποιο σύστημα φωτεινού και ηχητικού συναγερμού, ενώ στον χώρο δεν λειτουργούσε οποιοσδήποτε τεχνητός φωτισμός ούτε ότι φωτιζόταν ή ήταν ορατό από κάποια οικία πέριξ αυτού, ώστε να είναι ανιχνεύσιμες τυχόν κινήσεις και να διακρίνονται χαρακτηριστικά των όποιων προσώπων βρίσκονταν σε αυτόν κατά την διάρκεια της νύχτας. Τέλος, δεν αποδείχθηκε αν στον ανωτέρω χώρο στάθμευσης βρίσκονταν σταθμευμένα κατά το επίμαχο χρονικό σημείο και άλλα οχήματα, πέραν αυτού του ενάγοντος.
Σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου, οι παραπάνω συνθήκες ήταν κατ’ αντικειμενική κρίση ευνοϊκές, ώστε να διευκολύνεται η τέλεση κλοπής του εν λόγω οχήματος, ιδίως δεδομένου ότι το ως άνω όχημα βρισκόταν απόλυτα εκτεθειμένο σε ένα σημείο σκοτεινό και ερημικό. Λαμβάνοντας υπόψιν τις συνθήκες αυτές, καθώς και το ότι ήταν γνωστό ότι στην συγκεκριμένη περιοχή κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχαν σημειωθεί και άλλες κλοπές πολυτελών οχημάτων, το Δικαστήριο έκρινε ότι και ο ίδιος ο ενάγων γνώριζε ότι ο κίνδυνος κλοπής του οχήματός του ήταν ιδιαίτερα αυξημένος.
Κατά τα οριζόμενα στο α. 7§5 ν. 2496/1997, ο ασφαλιστής απαλλάσσεται της υποχρέωσης να καταβάλει το ασφάλισμα, αν η επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης οφείλεται, στη μεν ασφάλιση ζημιών σε δόλο ή σε βαριά αμέλεια, στη δε ασφάλιση προσώπων μόνο σε δόλο του λήπτη της ασφάλισης ή του ασφαλισμένου ή του δικαιούχου του ασφαλίσματος ή των λοιπών αναφερόμενων στην παράγραφο αυτή προσώπων, τέτοια δε ασφάλιση ζημίας κατά το άρθρο 11 του νόμου αποτελεί και η ασφάλιση αντικειμένου για τον κίνδυνο ολικής ή μερικής κλοπής αυτού, οπότε το ασφάλισμα συνιστάται στην αποκατάσταση της ζημίας, όταν επέλθει η ασφαλιστική περίπτωση, το οποίο όμως δεν μπορεί να υπερβαίνει την έκταση της ασφαλιστικής ζημίας ούτε και το ασφαλιστικό ποσό (ΑΠ 930/2020).
Εν προκειμένω, κρίθηκε με υπ’ αριθ. 210/2023 απόφαση του Αρείου Πάγου ότι πράγματι ο ιδιοκτήτης του οχήματος επέδειξε βαριά αμέλεια σταθμεύοντας το όχημά του στον συγκεκριμένο χώρο στάθμευσης και αφήνοντάς το αφύλαχτο καθ’ όλη την διάρκεια της νύχτας, μη προβλέπιντας ότι η στάθμευσή του ασφαλισμένου αυτοκινήτου του υπό τις προαναφερθείσες περιστάσεις θα μπορούσε να προκαλέσει την κλοπή του. Η, απόκλιση αυτή μάλιστα του από τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς ασφαλισμένου ήταν σημαντική, ασυνήθης και ιδιαιτέρως μεγάλη, καταδεικνύουσα πλήρη αδιαφορία του ιδιοκτήτη του οχήματος για τα αποτελέσματα που θα είχε σε βάρος της ασφαλιστικής.
