Δυνάμει του Ν.3461/2006 με τίτλο «δημόσιες προτάσεις αγοράς κινητών αξιών», προβλέφθηκε και ρυθμίστηκε η δυνατότητα υποβολής προς τους μετόχους ανώνυμης εταιρείας με μετοχές εισηγμένες σε οργανωμένη αγορά, δημόσιας πρότασης για την αγορά των μετοχών τους, εκ μέρους του πλειοψηφούντος μετόχου (δικαίωμα «squeeze out») με μέσα που να εξασφαλίζουν δημοσιότητα, δια της μεταφοράς στο εσωτερικό ελληνικό δίκαιο της συναφούς Οδηγίας 2004/25/ ΕΚ. Μια δημόσια πρόταση απευθυνόμενη στους κατόχους κινητών αξιών μιας εταιρείας για την απόκτηση του συνόλου ή μέρους των αξιών αυτών, μπορεί είναι είτε προαιρετική σύμφωνα με το άρθρο 6 είτε υποχρεωτική σύμφωνα με το άρθρο 7 της ως άνω νομοθετικής διάταξης. Στα πλαίσια του παρόντος εξετάζεται η υποχρεωτική δημόσια πρόταση αγοράς μετοχών υπό την έποψη της συμμόρφωσης ή αντίθεσής της προς την αρχή της συνταγματικότητας.
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 7 του ανωτέρω Νόμου, ορίζεται ότι: «1. Κάθε πρόσωπο, το οποίο αποκτά καθ` οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, απευθείας ή σε συνεννόηση με άλλα πρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό του ή συντονισμένα με αυτό, κινητές αξίες και, λόγω της απόκτησης αυτής, το ποσοστό των δικαιωμάτων ψήφου που κατέχει το πρόσωπο αυτό, άμεσα ή έμμεσα, απευθείας ή σε συνεννόηση με άλλα πρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό του ή συντονισμένα με αυτό, υπερβαίνει το όριο του ενός τρίτου (1/3) του συνόλου των δικαιωμάτων ψήφου της υπό εξαγορά εταιρείας, υποχρεούται, εντός είκοσι (20) ημερών από την απόκτηση αυτή, να απευθύνει υποχρεωτική δημόσια πρόταση για το σύνολο των κινητών αξιών της υπό εξαγορά εταιρείας καταβάλλοντος δίκαιο και εύλογο αντάλλαγμα, όπως ορίζεται στο άρθρο 9 […]»
Δεδομένου ότι τα εμπράγματα δικαιώματα επί της μετοχής, όπως το δικαίωμα κυριότητας, υπάγονται στην προστασία του άρθρου 17 του Συντάγματος για το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, καθώς και στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος σχετικά με το δικαίωμα της οικονομικής ελευθερίας, αφού ο μέτοχος ανώνυμης εταιρείας, εκ της μετοχικής του σχέσεως, αποκτά τόσο δικαιώματα εταιρικής συμμετοχής, όσο και περιουσιακά δικαιώματα, ενώ τα μη εμπράγματα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα συμμετοχής στα κέρδη, υπάγονται στην προστασία της ΕΣΔΑ (άρθρο ί του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), θα μπορούσε κανείς εκ πρώτης ανάγνωσης να υποστηρίξει ότι οι διατάξεις του «squeeze out», κατ’ αρχήν θίγουν τόσο το συνταγματικό δικαίωμα του μετόχου για προστασία της κυριότητάς του επί της μετοχής του, όσο και. το δικαίωμα προστασίας της περιουσίας του, καθώς επιφέρουν την απώλεια των δικαιωμάτων του αυτών επί της μετοχής.
Γίνεται, ωστόσο, δεκτό από την νομολογία, ότι οι διατάξεις του «squeeze out» θεμελιώνονται συνταγματικά και δεν αντιτίθενται στην αρχή της συνταγματικότητας, όπως αυτό προκύπτει ενδεικτικά στα πλαίσια της υπ’ αριθμ. 2644/2017 απόφασης του Εφετείου Αθηνών (ΤΝΠ NOMOS) καθότι : « […] αφ’ενός μεν, οι ρυθμίσεις αυτές εξυπηρετούν το γενικό συμφέρον (που εν προκειμένω είναι η δημιουργία ανταγωνιστικών επιχειρήσεων και η αποτελεσματικότητα της οικονομίας) και αποτελούν το αναγκαίο και κατάλληλο μέτρο για την επίτευξη του στόχου αυτού, αφ`ετέρου δε, καταβάλλεται αποζημίωση για την αξία των μετοχών της μειοψηφίας κατά τον χρόνο της υποχρεωτικής εξαγοράς, η οποία (μειοψηφία) επικαλούμενη ζημία και αθέμιτες πρακτικές (κατά περίπτωση, άρθρα 13 και 27 παρ. 7 του ν. 3461/2006 – βλ. κατωτέρω) μπορεί να αξιώσει την αποκατάσταση αυτής, αμφισβητώντας το ύψος του προσφερόμενου ανταλλάγματος. Συγκεκριμένα, η ρύθμιση του "squeeze out" δίνει τη δυνατότητα στον πλειοψηφούντα μέτοχο να χειρισθεί απρόσκοπτα τις εταιρικές υποθέσεις, προστατεύοντάς τον από ενδεχόμενες καταχρηστικές πρακτικές των μετόχων της μειοψηφίας, οι οποίοι, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μετασχηματισμών, εκμεταλλεύονται τη θέση τους ώστε να αποκομίσουν χρηματικά οφέλη ή άλλα οικονομικά ανταλλάγματα – μη ανταποκρινόμενα στην πραγματική αξία των μετοχών τους – από τον πλειοψηφούντα μέτοχο, προκειμένου να μην εμποδίσουν το επιδιωκόμενο επενδυτικό σχέδιο. Ιδιαίτερα δε για το δικαίωμα του πλειοψηφούντος μετόχου για εξαγορά των κινητών αξιών (ειδικότερα, μετοχών) της μειοψηφίας, που προβλέπεται στο Ν. 3461/2006 (για τις δημόσιες προτάσεις), ο αποκλεισμός της μειοψηφίας γίνεται αντιληπτός και ως αντιστάθμισμα στην υποχρέωση που επιβάλλει ο νομοθέτης στον προτείνοντα να αποτείνει υποχρεωτική πρόταση σε όλους τους κατόχους κινητών αξιών της υπό εξαγορά εταιρίας».
Ενόψει των ανωτέρω, γίνεται αντιληπτό ότι δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα «ab initio» αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του Ν. 3461/2006 περί υποχρεωτικής εξαγοράς μετοχών, παρά μόνο τυχόν επίκληση διαδικασίας – υπό την έποψη του ως άνω Νόμου – αντίθετης προς τις συνταγματικές διατάξεις (ερχόμενης, δηλαδή, σε αντίθεση προς το άρθρο 17 ή, αναλόγως, και 5 παρ. 1 του Συντάγματος) εφόσον δηλαδή δεν τηρήθηκαν οι εκ του Νόμου διαδικασίες για την πλήρη αποζημίωση των μετόχων κατά την υποχρεωτική εξαγορά των μετοχών τους, δηλαδή χωρίς να λαμβάνουν αυτοί την συναρτώμενη με την πραγματική αξία τους (μετοχών) αποζημίωση, κατά τον χρόνο της εξαγοράς.