Η ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΩΣ ΚΑΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ (ΑΠ 1592/2022)
Με πρόσφατη απόφασή τ/2022ου ο Άρειος Πάγος αναίρεσε απόφαση Εφετείου η οποία απέρριπτε αίτημα της ενάγουσας σε πρώτο βαθμό μητέρας περί αφαίρεσης της γονικής μέριμνας από τον εναγόμενο, πατέρα του ανήλικου τέκνου τους, λόγω παραβίασης εκ μέρους του τελευταίου της υποχρέωσής του για διατροφή του τέκνου.
Περισσότερα…
Κατ’ αρχάς, η κακή άσκηση της γονικής μέριμνας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αφαίρεση αυτής, μπορεί να συνίσταται είτε σε παράβαση των καθηκόντων των γονέων, που τους επιβάλλει το λειτούργημά τους για την επιμέλεια του προσώπου του τέκνου ή τη διοίκηση της περιουσίας του, είτε σε καταχρηστική άσκηση του λειτουργήματος τους, είτε σε αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του γονικού λειτουργήματος. Μέρος των καθηκόντων των γονέων προς το τέκνο είναι και η υποχρέωση προς διατροφή του, ακόμη κι αν το ανήλικο τέκνο έχει ίδια περιουσία. Έτσι, η μη καταβολή της διατροφής συνιστά λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας, αν κριθεί από το Δικαστήριο ότι από αυτή τη συγκεκριμένη μορφή της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας δημιουργείται ή επίκειται άμεσος και συγκεκριμένος κίνδυνος βλάβης του τέκνου σε σχέση με τα προσωπικά ή περιουσιακά συμφέροντά του.
Εν προκειμένω, η εφετειακή απόφαση αναγνώριζε ότι ο εναγόμενος σε πρώτο βαθμό πατέρας, του οποίου ο γάμος με την ενάγουσα είχε λυθεί, επί μακρό χρονικό διάστημα παρέλειπε να καταβάλλει την δικαστικά επιδικασθείσα διατροφή προς το ανήλικο τέκνο τους. Μάλιστα, απέδωσε την παραβίαση της υποχρέωσης προς διατροφή σε υπαιτιότητα του ίδιου του υπόχρεου, καθώς, σύμφωνα με τις παραδοχές του Εφετείου «αποδίδεται […] η παράβαση αυτού του γονικού καθήκοντος σε υπαιτιότητα αυτού, συνιστάμενη στη λήψη τραπεζικών δανείων χωρίς ασφαλή προϋπολογισμό των δυνατοτήτων σταδιακής εξόφλησης αυτών σε δόσεις, αλλά και στην περιστασιακή, άστοχη και απερίσκεπτη συμμετοχή του σε τυχερά παίγνια».
Παρά τις ανωτέρω κρίσεις του Εφετείου, το αίτημα της ενάγουσας μητέρας για αφαίρεση της γονικής μέριμνας από τον πατέρα του τέκνου απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι δεν προέκυψε κακή άσκηση των συνδεόμενων με τη γονική μέριμνα υποχρεώσεων του πατέρα. Ωστόσο, με την υπ’ αριθ. 1592/2022 ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση αυτή του Εφετείου, κρίνοντας ότι η αιτιολογία της απόφασης ήταν καθ’ όλα ανεπαρκής, ιδιαίτερα από την στιγμή που, σύμφωνα με τα όσα αποδείχθηκαν και έγιναν δεκτά, η μη καταβολή της διατροφής ήταν επανειλημμένη, οφειλόταν, δε, όχι σε γεγονότα τυχηρά, αλλά σε υπαιτιότητα του ίδιου του πατέρα.