Η Ευρωπαϊκή Διαταγή Πληρωμής είναι μια απλουστευμένη διαδικασία για διασυνοριακές χρηματικές αξιώσεις τις οποίες δεν αμφισβητεί ο εναγόμενος, με βάση τυποποιημένα έντυπα, με εφαρμογή σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός από τη Δανία.
Ο κανονισμός 1896/2006 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής δίνει τη δυνατότητα στους πιστωτές να εισπράττουν τις μη αμφισβητούμενες αστικές και εμπορικές αξιώσεις τους σύμφωνα με μια ενιαία διαδικασία που βασίζεται στη χρήση τυποποιημένων εντύπων. Ο κανονισμός αυτός εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με εξαίρεση τη Δανία. Διασυνοριακή υπόθεση είναι εκείνη κατά την οποία τουλάχιστον ένας από τους διαδίκους έχει την κατοικία του ή την συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το δικαστήριο που επιλήφθηκε της συγκεκριμένης υποθέσεως, δυνάμει της οποίας θα εκδοθεί διαταγή πληρωμής.
H ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής εκδίδεται από τα δικαστήρια, με εξαίρεση την Ουγγαρία που η διαδικασία έκδοσης διαταγής πληρωμής εμπίπτει στην αρμοδιότητα των συμβολαιογράφων. Η διαδικασία δεν απαιτεί παράσταση ενώπιον του δικαστηρίου. Ο πιστωτής οφείλει μόνο να υποβάλει την αίτησή του και στη συνέχεια η διαδικασία ακολουθεί την πορεία της. Δεν απαιτούνται περαιτέρω διατυπώσεις ή παρέμβαση από την πλευρά του αιτούντος. Ο κανονισμός προβλέπει επτά τυποποιημένα έντυπα, τα οποία αντικαταστάθηκαν βάσει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 936/2012 της Επιτροπής της 4ης Οκτωβρίου 2012.
Η ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής αναγνωρίζεται και εκτελείται στα κράτη μέλη, χωρίς να απαιτείται αναγνώριση της εκτελεστότητάς της και χωρίς να είναι δυνατή η αμφισβήτησή της. Έτσι, σε περίπτωση που δεν ασκηθούν αντιρρήσεις από τον καθ’ ου ή ασκηθούν και απορριφθούν από το δικαστήριο, ο αιτών μπορεί να προβεί άμεσα στην εκτέλεση της διαταγής πληρωμής τηρώντας τις διαδικασίες εκτέλεσης όπως αυτές διέπονται από το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους, στο οποίο ζητείται η εκτέλεση.
Υποθέσεις που εξαιρούνται από την εφαρμογή της ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής:
Α) Δεν μπορεί να εκδοθεί και να βασιστεί η ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής σε απαιτήσεις από φορολογικές, τελωνειακές ή διοικητικές υποθέσεις ή όταν οι υποθέσεις αυτές αφορούν τις πράξεις ή παραλείψεις (ευθύνη του κράτους μέλους) κατά την άσκηση κρατικής εξουσίας.
Β) Σε περιουσιακές διαφορές από γαμικές σχέσεις.
Γ) Στις πτωχεύσεις, στις διαδικασίες που αφορούν εκκαθάριση αφερέγγυων εταιριών ή άλλων νομικών προσώπων, στους πτωχευτικούς συμβιβασμούς και σε άλλες ανάλογες διαδικασίες.
Δ) Στην κοινωνική ασφάλιση.
Ε) Στις αξιώσεις που απορρέουν από εξωσυμβατικές ενοχές, εκτός και αν αποτελούν αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ των μερών.