Η ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗ ΟΜΟΡΡΥΘΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Η ομόρρυθμη εταιρεία, ανήκει στις λεγόμενες προσωπικές εταιρείες και αποκτά την εμπορική της ιδιότητα κατά τρόπο ουσιαστικό, και όχι απαραίτητα τυπικό, απλώς δηλαδή και μόνο μέσω άσκησης εκ μέρους της εμπορικής δραστηριότητας. Για το λόγο αυτό, δεν είναι λίγες οι φορές που μια ομόρρυθμη εταιρεία ξεκινάει την εμπορική της δραστηριότητα πριν από την συμπλήρωση των διατυπώσεων δημοσιότητας που επιβάλλει ο νόμος.
Περισσότερα…
Στην ως άνω περίπτωση γίνεται λόγος για την αδημοσίευτη ομόρρυθμη εταιρία ή de facto ομόρρυθμη εταιρία Το θέμα της αδημοσίευτης ομόρρυθμης εταιρίας είχε απασχολήσει ιδιαίτερα τον νομικό κόσμο και σε πρακτικό επίπεδο, καθώς έρχονται συχνά στο προσκήνιο περιπτώσεις εταιρειών που εμφανίζονται μεν στις συναλλαγές ως ομόρρυθμες χωρίς ωστόσο να έχουν τηρήσει τις διατυπώσεις δημοσιότητας έτσι ώστε να μπορεί κάθε τρίτος να πληροφορηθεί την νομική τους φύση.
Σύμφωνα καταρχάς με μία άποψη μέρους της νομολογίας αλλά και μέρους της θεωρίας, το έγγραφο για τη δημιουργία της ομόρρυθμης εταιρίας το οποίο ρυθμίζει την λειτουργία της, το λεγόμενο καταστατικό της έχει χαρακτήρα αποδεικτικό και όχι συστατικό/υποχρεωτικό.
Θεωρώντας λοιπόν ότι η δημοσίευση του καταστατικού έχει αποδεικτικό χαρακτήρα, η «αδημοσίευτη» ομόρρυθμη εταιρία δεν είναι απολύτως άκυρη αλλά επέρχεται απλώς μια «σχετική» ακυρότητα υπέρ των τρίτων. Αυτό σημαίνει ότι μόνο τρίτοι μπορούν να την επικαλεστούν έναντι της εταιρείας, προκειμένου να δείξουν ότι δεν γνώριζαν για την υπόστασή της-όπως θα μπορούσαν εάν η εταιρεία είχε καταχωρηθεί στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο-και συνεπώς δεν ευθύνονται.
Αντιθέτως, οι ομόρρυθμοι εταίροι έναντι των τρίτων που συναλλάχθηκαν με την εταιρεία αγνοώντας ότι πρόκειται για ομόρρυθμη, δεν μπορούν να τους αντιτάξουν τον ισχυρισμό περί σχετικής ακυρότητάς της. Η μόνη δυνατότητα που αναγνωρίζεται στους εταίρους είναι να προβάλουν την ακυρότητα στις μεταξύ τους σχέσεις. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι στην πράξη οι τρίτοι έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν αν θα επικαλεστούν την ακυρότητα της εταιρείας ή θα αναγνωρίσουν την ύπαρξη της αποδεικνύοντας την με μάρτυρες.
Σύμφωνα ωστόσο με άλλη άποψη εμπνευσμένη από τη γαλλική νομολογία, εφόσον η μη δημοσιευμένη ομόρρυθμη εταιρεία έχει ήδη λειτουργήσει, οι συναλλαγές που είχε συνάψει με τρίτους από την ίδρυση της μέχρι την επίκληση της ακυρότητας είναι ισχυρές και η ακυρότητα ενεργεί μόνο για το μέλλον. Παράλληλα, η εν λόγω εταιρεία θεωρείται ότι έχει νομική υπόσταση, η οποία απορρέει από την ουσιαστική δημοσιότητα που έχει αποκτήσει με την εμφάνισή της στις συναλλαγές.
Θα μπορούσαμε τελικά να πούμε, ότι παρά την υπάρχουσα έντονη διχογνωμία επί του θέματος, τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και σε επίπεδο δικαστικών αποφάσεων, οι αδημοσίευτες εταιρείες λειτουργούν ως ομόρρυθμες στις προς τα έξω σχέσεις έναντι των τρίτων, ενώ στις σχέσεις μεταξύ εταίρων-που δεν αφορούν τους συναλλασσόμενους με την εταιρεία-ισχύουν οι οποιεσδήποτε προσωπικές τους συμφωνίες περί ευθύνης. Έναντι δηλαδή των καλόπιστων τρίτων ισχύει η αρχή της απεριόριστης και εις ολόκληρον (για το συνολικό δηλαδή ποσό του χρέους ο κάθε ένας) ευθύνης των ομόρρυθμων εταίρων.
Οι μη καταχωρισθείσες στο Γ.Ε.ΜΗ. ομόρρυθμες εταιρείες, υφίστανται κανονικά στον νομικό κόσμο, έχουν πτωχευτική ικανότητα και παρίστανται ως διάδικοι στα δικαστήρια μέσω των νόμιμων εκπροσώπων τους. Η ομόρρυθμη εταιρεία λοιπόν έχει νομική προσωπικότητα, απλώς ο νόμος δεν την δηλώνει ρητά.